Szkoła jazdy dla nonkonformistów: skręt w lewo

Gdyby ten blog był rośliną, to poszczególne cykle i posty można by porównywać do kłączy, bulw, konarów, sęków itd. – kto wie, może czasem i do owoców. Oprócz tego muszą jednak istnieć formy przetrwalnikowe, podtrzymujące życie w czasie chwilowego zatrzymania rozwoju konarów i bulw. Na przetrwalniki nadają się najlepiej proste obserwacje ze świata dookoła – czyli na ogół z Warszawy. Polem takich obserwacji jest zwykle najważniejsza miejska przestrzeń: ulica. Nie interesuję się szczególnie drogownictwem, kodeksem drogowym, inżynierią ruchu itp. – ale nie sposób nie poświęcać żadnego w ogóle zainteresowania całej tej sferze rzeczywistości, gdyż to jedno z głównych środowisk naszego życia – a nierzadko i naszej śmierci.

Kilka dni temu o drugiej w nocy wracałem do domu Wybrzeżem Szczecińskim, czyli przedłużeniem Wału Miedzeszyńskiego na północ od Mostu Poniatowskiego. Na odcinku między mostem średnicowym a Świętokrzyskim zaobserwowałem nietypowy manewr wyprzedzania. Działo się to nocą, ale na ulicy nie całkiem pustej, bo i z tyłu, i z przodu widać było światła. Jezdnia ma w tym miejscu przekrój 2 x 2: po dwa pasy w każdą stronę; jest tam lekki łuk, widoczność ogranicza też wiadukt mostu średnicowego. Lewym pasem w stronę południową jechała jakaś lebiega nieznacznie tylko przekraczająca dopuszczalną prędkość: osiemdziesiątką, może dziewięćdziesiątką. Prawy pas był pusty. Energiczniejszy kierowca wyprzedził lebiegę zgodnie z przepisami, od lewej, nie zaś od pustej prawej strony – z tym że jeden przepis wziął górę nad innymi, gdyż w ramach tego manewru wyprzedzający przeciął podwójną ciągłą i odcinek potrzebny na wyprzedzanie przejechał pod prąd, lewym pasem dla kierunku północnego – w  środku miasta, na łuku, nocą, ale, jak rzekłem, nie w zupełnej pustce. Widok ten przypomniał mi o zamiarze opisania innego zaobserwowanego niedawno w Warszawie manewru, tak pomysłowego i malowniczego, że widząc go, naprawdę się rozdziawiłem w niemym zapatrzeniu. Działo się to na skrzyżowaniu Jana Pawła II z Grzybowską; pomysłowy kierowca jechał Jana Pawła od ronda ONZ i chciał skręcić w lewo, na co nie pozwala jednak oznakowanie pionowe i poziome – na skrzyżowaniu tym zakazany jest, jak mawiają drogowcy, „lewoskręt”. Jak to zrobić – skręcić w lewo, gdy zakazano lewoskrętu? Ano tak:

Proste i giętkie jak drut: skręcić w prawo w Grzybowską, zgrabnie włączyć się w ruch pieszy na zebrze, a z niej gładko zjechać na pas prowadzący w pożądanym kierunku. Przy okazji udaje się ominąć znak nakazujący kierowcom osobówek z Grzybowskiej skręt w lewo lub w prawo w Jana Pawła, znak ten bowiem ustawiony jest jeszcze przed przejściem dla pieszych. Tamtym razem to nie był środek nocy, lecz około południa w niedzielę. Zacytujmy klasyka: Piękny jest ludzki rozum i niezwyciężony!