Targowa 14, część 1: Czwarte podwórze

Mijałem tę kamienicę może tysiąc razy, zanim przyszło mi do głowy wejść w podwórze. Gdy wszedłem w pierwsze podwórze, wszedłem i w drugie, z drugiego brama zaprowadziła mnie na trzecie, stamtąd kolejna na czwarte. Zapraszam na spacer w odwrotnym kierunku, od końca do początku (konstrukcja bloga sprawia, że i tak się wyświetli na odwrót, koniec, z którego robię początek, stanie się znów końcem, czyli nie po drodze dialektycznej, tylko po błędnym kole). Zdjęcia powstawały w trzech rzutach, 22 lutego oraz 18 i 21 marca 2013. Pogoda różniła się nieznacznie. Ostatnia sesja była już po pożarze z 19 marca (palił się strych w drugim podwórzu); gdy robiłem zdjęcia, w powietrzu wciąż unosił się mdły swąd spalenizny. Mam nadzieję, że ktoś patrząc na te zdjęcia, swąd ów w duszy poczuje.

W atlasie Roberta Marcinkowskiego jest to ten budynek (kolor ciemnofioletowy oznacza „budynki stuletnie i starsze – pojawiające się na tzw. Planie Warszawy Lindleya” i ocalałe do dziś):

Kolejne strony podwórka zgodnie z ruchem wskazówek zegara:

Za konieczność sklejania zdjęć z góry przepraszam, nie dysponuję bardzo szerokim obiektywem. Jeszcze dwa miejsca:

To okratowane okienko było zapewne okienkiem stajni, w której podobno do lat dziewięćdziesiątych, czy nawet dwutysięcznych, trzymał konia dorożkarz Artur Kukiełka – powtarzam za Januszem Sujeckim – istotnie, ładny to musiał widok: dorożka przejeżdżająca codziennie przez cztery bramy kamienicy.

Na koniec spojrzenie przez czwartą z tych bram – widać z niej trzecią i drugą: