F O T O Zwycięzców 25

Zawieszona na rogu Francuskiej i Zwycięzców gablota zakładu fotograficznego jest dla mnie wspomnieniem spacerów po Saskiej Kępie, które odbywałem jako dziecko w towarzystwie dziadka. Musiało to być w pierwszej połowie lat osiemdziesiątych; później chyba nie dawałbym się już prowadzić za rękę po warzywa czy do jordanka. Gablota jest jednym ze wspomnień, które odżyły i utrwaliły się w mojej pamięci, gdy zamieszkawszy na stałe na Kępie w roku 1998, odnalazłem ich przedmioty w niezmienionej postaci – w przeciwieństwie do pustych haków w jakimś sklepie mięsnym, na Francuskiej czy gdzie indziej, albo kocich łbów, napotykanych jeszcze na trasach dziecinnych spacerów, a w międzyczasie pokrytych późnopeerelowskim asfaltem. Z tego, co w 1998 roku odnalazłem, dziś większość także już nie istnieje, ale gablota trwa. Jestem do niej przywiązany – śniła mi się nawet – dlatego nie wiem, czy ją sobie mitologizuję, czy naprawdę ma ona jakiś retro-szyk, w swej kolorystycznej lapidarności i w połączeniu pewnego ubóstwa koncepcyjnego i materiałowego ze swoistą elegancją.

Oprócz gabloty jest jeszcze witryna zakładu, także łącząca swoistą elegancję i kolorystyczną siłę z pewnym ubóstwem wykonawczym. Wszedłem tam kiedyś tylko po to, by spytać, od jak dawna istnieją zakład, gablota i witryna. Dowiedziałem się, ale już zapomniałem – bodaj od późnych lat siedemdziesiątych.

Prędzej czy później zakład zniknie, ale czy musi zniknąć gablota? Może któraś z tutejszych instytucji kultury mogłaby ją zamienić w artystyczną akcję, wystawę, punkt informacyjny? Punkt jest dobry, ruchliwy. Oczy społeczeństwa stojącego w kolejce po kebab siłą rzeczy błądzą po czarno-białych twarzach ze zdjęć.