Targowa 19 i 21, część 2: Dziś (dokumentacja)

Ściśle dziś oraz 8 i 13 kwietnia, kiedy robiłem większość zdjęć. Są jednak i dzisiejsze. Targowa 19 i 21 wygląda tak:

Nie jestem pewien, czy ma sens dodawanie tego do netu w czasach Google Street View, ale co tam. Zapewne gugel dziś i muchy tłucze lepiej niż ja, więc niedługo żadna czynność nie będzie miała sensu (oprócz bycia guglem). Gwoli dokumentalnej dokładności wrzucam też Targową 19 i 21 z osobna:

Detale fasady dziewiętnastki:

I dwudziestki jedynki:

Kolejne zdjęcia są zrobione z podwórza pod numerem 17, między Targową 19 a olbrzymią piętnastką. Widać na nich podwórko Targowej 19: na pierwszym zdjęciu od lewej niską tylną oficynę (to jest podwórko, ale nie studnia), oficynę boczną i tył budynku frontowego, na drugim i trzecim to samo z innych perspektyw, na czwartym samą tylną oficynę.

 

Przyjrzyjmy się bliżej bocznej oficynie, która niedawno, mówiąc z praska, się jarała:

Zanim stąd wyjdziemy, jeszcze widok od tyłu na bramę prowadzącą na posesję Targowa 17:

Teraz tyły dwudziestki jedynki. To zdjęcie, zrobione z ulicy Sprzecznej, jest starsze, lutowe:

Widać na nim tył Targowej 21, ścianę na tyłach bocznej oficyny Targowej 19, odsłoniętą po wyburzeniu oficyn dwudziestki jedynki, i kamienicę przy Sprzecznej 8 ze spiczastym narożnikiem, wspaniale (bo normalnie) ustawioną w pierzei uliczki skośnej do Targowej. Targowa 21 od tyłu:

Na ścianie na tyłach dziewiętnastki wisi olbrzymia nalepka, częściowo już zdarta czy zmyta przez deszcze. Jest to dzieło artystki Yoli Kudeli:

Artystka ta ozdabia praskie ruiny i ślepe ściany wielkoformatowymi nalepkami, które w zamierzeniu są, co do treści, łagodną religijną prowokacją, są to bowiem trawestacje chrześcijańskiej sztuki sakralnej - tu mamy resztki Piety, akurat zresztą wcale nieprowokacyjnej (opłakujące Chrystusa anioły to stare kobiety w typie praskim - szczerze uważam to za wspaniały pomysł). Prowokacje te są jednak na tyle łagodne i mało czytelne, że nie wywołały skandalu. Na przykład na ślepej ścianie na rogu Targowej i Ząbkowskiej wisi dzieło, o którym na znakomitym warszawskim blogu znalazłem dyskusję jasno pokazującą, że jest odczytywane jako nieokreślona "kobieta", "dziewczyna", a nawet "feministyczny manifest", tymczasem dla wtajemniczonych to Święty Sebastian. Na tym właśnie polega we współczesnej sztuce banał i konformizm: bez troski o sens łączymy motywy chrześcijańskie i homoseksualne/transseksualne (w wersji hard - pornograficzne, skatologiczne), zapewniamy sobie środowiskowy aplauz, bo jesteśmy "odważni", prowokacyjni i wyzwoleni; zarazem robimy to na tyle ostrożnie, by nie odciąć sobie źródeł finansowania (nie mam pojęcia, jak finansowane były dzieła Yoli Kudeli, ale miasto co rok przeznacza paręset tysięcy na konkurs pod tytułem Sztuka w przestrzeni publicznej, na który takie właśnie rzeczy można zgłaszać). Tyle ogólnie, konkretnie natomiast - zarówno ów Św. Sebastian, czyli owa przyjemna dla oka panienka, jak i Pieta formalnie bardzo mi się podobają, przenoszą na wyższy poziom miejsca, które można by podejrzewać o pewien niedostatek w dziedzinie kultury materialnej. Pieta przy Sprzecznej w obecnej postaci wygląda wręcz majestatycznie, jak półzatarty fresk w jakimś starym kościele.

To była dygresja, a jutro dalej o Targowej 19 i 21.